Καλησπέρα μικροί bloggers.
Μπορεί από τον τίτλο της ανάρτησης να μείνατε κάπως έτσι: ο_Ο αλλά υπάρχει μία λογική εξήγηση που θα σας την παραθέσω σε λίγο.
Δεν ξέρω γιατί θέλω να κάνω αυτή την ανάρτηση. Μάλλον επειδή χθες έγινε κάτι απλό, κάτι κοινό που μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση. Χμ... Ισχυρή αντίθεση στην προηγούμενη περίοδο. :Ρ
Τέλος πάντων, δεν έχω όρεξη για πολλά λόγια οπότε απλά θα παρουσιάσω τα γεγονότα.
Χθες, ύστερα από το μάθημα των αγγλικών είχα μιάμιση ώρα κενή μέχρι το μάθημα του φροντιστηρίου. Σκέφτηκα να πάω κλασικά στα Starbucks για ζεστή σοκολάτα και να διαβάσω ήσυχα τα μαθηματικά κατεύθυνσης. Η κοιλιά μου όμως γουργούριζε οπότε κατέληξα στα Goody's με ένα cheeseburger στο χέρι :Ρ (Πες "Συγχαρητήρια" Λάζαρε! :D). Όμως, ως γνωστή φαγάνω, δε χόρτασα οπότε μπήκα στο κοντινότερο σούπερ μάρκετ για να πάρω μία σοκοφρέτα να φάω.
Με τα ακουστικά στα αυτιά, την ένταση στο 90% και σε θέση ετοιμότητας, τα μάτια μου έψαχναν την πιο νόστιμη σοκοφρέτα. Όμως μετά πρόσεξαν τα ράφια με τα σαμπουάν των μαλλιών οπότε τα πόδια μου με οδήγησαν εκεί. Σκεφτόμουν να πάρω σιλικόνη για την προστασία των μαλλιών μου. Αυτό τον μήνα έχουν γίνει πολύ χάλια. :S
Ακούγοντας τους Keane και χτυπώντας το πόδι μου στο ρυθμό της μουσικής, δεν άκουσα τις φωνές μιας γριούλας. Βρισκόμασταν μόνες μας στο διάδρομο και εκείνη φώναζε προς το μέρος μου. Όταν άκουσα ψιθύρους στο background της μουσικής, έβγαλα τα ακουστικά και γύρισα ενστικτωδώς προς τα πίσω. Η γιαγιάκα ζήτησε συγγνώμη για την ενόχληση και μετά με ρώτησε εάν μπορούσα να τη βοηθήσω.
Πήγα κοντά της και μου έδειξε το πιο ψηλό ράφι όπου υπήρχε μία, η τελευταία, συσκευασία χαρτιού κουζίνας. Βρισκόταν κολλημένο στον τοίχο και ήταν αρκετά μακριά. Εκείνη πρώτον, ήταν ασφαλώς κοντή και δεύτερον, είχε πρόβλημα υγείας όπου δε θα έκανε καλό το να τεντωθεί πολύ.
Σηκώθηκα στις μύτες του ποδιού μου και τέντωσα το χέρι μου για να πιάσω τη συσκευασία αλλά ήταν μακριά -.- Ξαναπροσπάθησα και έριξα το αντικείμενο κάτω για να μπορέσω να το πιάσω. Το τράβηξα και μετά το έδωσα στη γιαγιά που άρχισε να με ευχαριστεί. ο.Ο
"Ευχαριστώ κορίτσι μου, ευχαριστώ πολύ. Συγγνώμη για την ενόχληση, ευχαριστώ. Ευχαριστώ και πάλι, ευχαριστώ πολύ"
God, ένιωσα άσχημα από τα πολλά ευχαριστώ καθώς δεν έκανα τίποτα το ιδιαίτερο. :S Χαμογέλασα χαλαρά και έχωσα τα ακουστικά και πάλι στα αυτιά μου. Έφυγα από το διάδρομο και έμεινα στα ράφια με τις σοκολάτες. Μετά από την παράξενη κατάσταση με τα πάμπολλα ευχαριστώ, ήμουν έτοιμη να λιώσω στα γέλια. Δεν ξέρω γιατί αλλά είχα βάλει τη γροθιά στο στόμα μου και προσπαθούσα να με συγκρατήσω. :Ρ
Λίγο πριν φύγω από τον όροφο, η γιαγιάκα με ξαναείδε και άρχισε και πάλι τα ευχαριστώ. Είπα ένα απλό Καλό βράδυ και έφυγα γρήγορα.
Τελικά δεν πήρα ούτε σοκολάτα, ούτε γκοφρέτα, ούτε σιλικόνη.
Όταν βγήκα έξω όμως άρχισα να γελάω υστερικά και ο πωλητής ενός ζαχαροπλαστείου με κοίταζε λες και ήμουν καμιά τρελή. :Ρ
Duh... Αυτά είχα να πω μου φαίνεται και βλέπω πόσο άσκοπη είναι αυτή η ανάρτηση. :Ρ
Δεν πειράζει όμως, υγεία!
Δεν ξέρω γιατί θέλω να κάνω αυτή την ανάρτηση. Μάλλον επειδή χθες έγινε κάτι απλό, κάτι κοινό που μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση. Χμ... Ισχυρή αντίθεση στην προηγούμενη περίοδο. :Ρ
Τέλος πάντων, δεν έχω όρεξη για πολλά λόγια οπότε απλά θα παρουσιάσω τα γεγονότα.
Χθες, ύστερα από το μάθημα των αγγλικών είχα μιάμιση ώρα κενή μέχρι το μάθημα του φροντιστηρίου. Σκέφτηκα να πάω κλασικά στα Starbucks για ζεστή σοκολάτα και να διαβάσω ήσυχα τα μαθηματικά κατεύθυνσης. Η κοιλιά μου όμως γουργούριζε οπότε κατέληξα στα Goody's με ένα cheeseburger στο χέρι :Ρ (Πες "Συγχαρητήρια" Λάζαρε! :D). Όμως, ως γνωστή φαγάνω, δε χόρτασα οπότε μπήκα στο κοντινότερο σούπερ μάρκετ για να πάρω μία σοκοφρέτα να φάω.
Με τα ακουστικά στα αυτιά, την ένταση στο 90% και σε θέση ετοιμότητας, τα μάτια μου έψαχναν την πιο νόστιμη σοκοφρέτα. Όμως μετά πρόσεξαν τα ράφια με τα σαμπουάν των μαλλιών οπότε τα πόδια μου με οδήγησαν εκεί. Σκεφτόμουν να πάρω σιλικόνη για την προστασία των μαλλιών μου. Αυτό τον μήνα έχουν γίνει πολύ χάλια. :S
Ακούγοντας τους Keane και χτυπώντας το πόδι μου στο ρυθμό της μουσικής, δεν άκουσα τις φωνές μιας γριούλας. Βρισκόμασταν μόνες μας στο διάδρομο και εκείνη φώναζε προς το μέρος μου. Όταν άκουσα ψιθύρους στο background της μουσικής, έβγαλα τα ακουστικά και γύρισα ενστικτωδώς προς τα πίσω. Η γιαγιάκα ζήτησε συγγνώμη για την ενόχληση και μετά με ρώτησε εάν μπορούσα να τη βοηθήσω.
Πήγα κοντά της και μου έδειξε το πιο ψηλό ράφι όπου υπήρχε μία, η τελευταία, συσκευασία χαρτιού κουζίνας. Βρισκόταν κολλημένο στον τοίχο και ήταν αρκετά μακριά. Εκείνη πρώτον, ήταν ασφαλώς κοντή και δεύτερον, είχε πρόβλημα υγείας όπου δε θα έκανε καλό το να τεντωθεί πολύ.
Σηκώθηκα στις μύτες του ποδιού μου και τέντωσα το χέρι μου για να πιάσω τη συσκευασία αλλά ήταν μακριά -.- Ξαναπροσπάθησα και έριξα το αντικείμενο κάτω για να μπορέσω να το πιάσω. Το τράβηξα και μετά το έδωσα στη γιαγιά που άρχισε να με ευχαριστεί. ο.Ο
"Ευχαριστώ κορίτσι μου, ευχαριστώ πολύ. Συγγνώμη για την ενόχληση, ευχαριστώ. Ευχαριστώ και πάλι, ευχαριστώ πολύ"
God, ένιωσα άσχημα από τα πολλά ευχαριστώ καθώς δεν έκανα τίποτα το ιδιαίτερο. :S Χαμογέλασα χαλαρά και έχωσα τα ακουστικά και πάλι στα αυτιά μου. Έφυγα από το διάδρομο και έμεινα στα ράφια με τις σοκολάτες. Μετά από την παράξενη κατάσταση με τα πάμπολλα ευχαριστώ, ήμουν έτοιμη να λιώσω στα γέλια. Δεν ξέρω γιατί αλλά είχα βάλει τη γροθιά στο στόμα μου και προσπαθούσα να με συγκρατήσω. :Ρ
Λίγο πριν φύγω από τον όροφο, η γιαγιάκα με ξαναείδε και άρχισε και πάλι τα ευχαριστώ. Είπα ένα απλό Καλό βράδυ και έφυγα γρήγορα.
Τελικά δεν πήρα ούτε σοκολάτα, ούτε γκοφρέτα, ούτε σιλικόνη.
Όταν βγήκα έξω όμως άρχισα να γελάω υστερικά και ο πωλητής ενός ζαχαροπλαστείου με κοίταζε λες και ήμουν καμιά τρελή. :Ρ
Duh... Αυτά είχα να πω μου φαίνεται και βλέπω πόσο άσκοπη είναι αυτή η ανάρτηση. :Ρ
Δεν πειράζει όμως, υγεία!
24 σχόλια:
Λέω να στα ψάλλω αλλά δεν θα το κάνω μόνο και μόνο για την καλή πράξη που έκανες.Μπράβο σου Λίζα.Τώρα για τα υπόλοιπα.Μωρέ δεν ντρέπεσαι.Αντί να διαβάζεις εσύ που δεν έχεις χρόνο μου σουλατσάρεις και στην πόλη!!Βέβαια σου δίνω πάλι ελαφρυντικά.Μετά από Goody's το γλυκό είναι ότι πρέπει.Νομίζω όμως ότι σαν καλός σοκολατοφάγος που είμαι και εγώ νομίζω ότι μια σοκοφρέτα είναι πολύ μικρη για να μας ανταποκριθεί.Καλύτερα θα ήταν να έπαιρνες είτε ένα πύραυλο είτε απλώς παγωτό χύμα.Εάν και πάλι είχες ανάγκη για σοκολάτα τότε να έπιρνες την σοκολάτα.Αυτά τα ολίγα έχω να σου πω.
Μια ομορφη καλη πραξη.^_^
αλλα γιατι γελαγες? O.O
Νίκο,
Εγώ φταίω που το φροντιστήριό μου είναι ... στην πόλη; :Ρ
Κι εσύ σοκολατοφάγος; <3 Τι καλά!
^_^
Fleur,
Δεν ξέρω. ο.Ο Ειλικρινά. ο.Ο
Βρε Λιζάκι ένα πράγμα δεν κατάλαβα (ναι μόνο ένα, το ξέρω και εγώ παραξενεύτηκα!)ο αριθμός Αvogadro πού κολλάει??? Όσο για το γέλιο τι να πω...ίσως φταίει το ότι δεν έχουμε συνηθίσει να μας μιλάνε άγνωστοι οπότε κάθε τέτοιο περιστατικό μας προκαλλεί αμηχανία η οποία στην περίπτωσή σου μεταφράστηκε σε νευρικό γέλιο!Και μετά λες για μένα...!:) Άντε όνειρα γλυκά σαν τη σοκοφρέτα που δεν έφαγες!
Εσύ μπορεί να γέλαγες από τα πολλά ευχαριστώ , αλλά για εκείνη ήταν σημαντικό. ;)
Oyasumi nasai Liza-senpai.
:-) Καλό μήνα και σε σένα.
p.s Keane- πολύ αγαπημένοι μου!
Φιλιά
Χαχαχαχα ξέρω τι λές. :Ρ
Μπορεί να μην μου έχουν πεί χίλια ευχαριστώ όταν κάνω μία "καλή πράξη" ή να γελάω μετά υστερικά, πάντως ένα χαμόγελο σαν χαζοχαρούμενη, το έχω επί δέκα λεπτά. :Ρ
Έχει πλάκα.
Καλή σου μέρα!
Αααααχ, το ξέρω αυτό το γέλιο... Αυτό το εκνευριστικά ανεξήγητο γέλιο που σε πιάνει όταν περπατάς μόνη σου... Αλλά εμένα δεν με απασχολεί πια αν οι άλλοι με παίρνουν για τρελή, αφού έχει γίνει τόοοοσες φορές. :Ρ
Σπέρες Λίζα!
Indecisive,
Ο Αριθμός Αvogadro αντιστοιχεί στα ευχαριστώ. Seriously ήταν λες και μου είπε 6,02 * 10 εις την εικοστή τρίτη φορές "ευχαριστώ". :|
Dream Girl,
Άρα είμαι αναίσθητη; :Ρ
Βάσσια,
Καλό μας μήνα! :D
P.S. Αγαπημένο συγκρότημα :Ρ
Poisonous,
Αγαπάμε τα χαζοχαρούμενα χαμόγελα! :D
Τα λέμε!
Art!!!!!!
Βασικά ούτε εμένα με πολυενδιαφέρει τα τελευταία χρόνια γιατί αν σκεφτούμε πως τραγουδώ/χορεύω/γελάω στο δρόμο εξαιτίας των τραγουδιών/εκπομπών που ακούω, τότε θα έπρεπε να βρίσκομαι ήδη στο Δαφνί. :Ρ
Λίζα δεν είμαι απλός σοκολατοφάγος.Είμαι ο πρίγκηπας της σοκολάτας.Τρώω την σοκολάτα με οποιδήποτε τρόπο όπουδήποτε.Έχω αναγάγει το φάγωμα της σοκολάτας σε επιστήμη.Η σοκολάτα είναι κάτι το καταπληκτικό.Δεν ξέρω τι θα έκανα αν ο Κολόμβος δεν είχε ανακαλύψει την Αμερική.Φαντάζεσαι τι θα κάναμε Λίζα?Και η σοκολάτα εκτός από ωραία είναι και ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ για τον οργανισμό και όχι επειδή μου αρέσει.Τέλοσπάντων θα στα πω αύριο τα παρελειπόμενα.
Μια σοκολάτα στο πέντεεεεεεεεε!!
Λίζα, μήπως μπορείς να την πιάσεις, γιατί είναι ψηλά;;
Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευ-χα-ρι-στῶ!!!
Ευχαριστώ.
( Τόσες γλύκες κι εσύ από τη γιαγιά, η σοκολάτα σου έλειψε. Μια χαρά χορτάτη βγήκες!)
Άντε, καλό μήνα
χαχαχα ωραια αναρτηση ωραιο σκηνικο!!!!!!!
μπραβο σου... μα αυτες οι γιαγιουλες δεν ειναι ομως συμπαθητικες και.. περιεργες;;;
Και επισης, δεν ειναι απαισιο να σου μιλους οταν εχεις ακουστηκα? Το παθαινω συχνα στο λεωφορειο..-,-
Συγχαρητήρια Λίζα.. :P
Επιτέλους έφυγες από τα Starβλαξ.. Και είδες τι καλό που ήταν τελικά! Βοήθησες και μια γριούλα!
Όχι δεν είσαι αναίσθητη απλά σε πιάνει τρελό νευρικό γέλιο μερικές φορές που δεν μπορείς να το σταματήσεις. Τουλάχιστον δεν είσαι περισσότερο αναίσθητη από μένα!
Πολλά πολλά ζουμπιχτά τερατοφιλάκια! :P:
Ρε συ και μένα τώρα μου έκανε εντύπωση αυτό. Αλλά όπως είπα και στην Αρτ, τα άσκοπα ποστ είναι τα ωραία. ;)
Νίκο σήμερα δεν προλάβαμε να αναλύσουμε τα θετικά της σοκολάτας. Άλλη φορά. :Ρ
Κ. Μάνεση,
Έφτασεεεεεεεεεεεε η σοκολάτα!
Αλς
Πραγματικά είναι εκνευριστικό! Ποτέ δεν ξέρεις εάν πράγματι σου φώναξε κάποιος ή απλά το φαντάστηκες.
Lazarus,
Είσαι να κάνουμε διαγωνισμό αναισθησίας μία φορά; :Ρ
Creep,
Μπορεί να έχεις δίκιο. :Ρ
Δημοσίευση σχολίου