Καλησπέρα και Αντίο

Καλησπέρα και Αντίο, είναι ο τίτλος, κάτι που έχω να πω μέσα σε λίγες αράδες σήμερα.
Τρέχω σαν την τρελή από τις εξετάσεις του ενός πτυχίου σε άλλες, στα διαγωνίσματα που πρέπει να προλάβω, σε διάφορα προγράμματα και φυσικά στο homework. Εχω να τελείωσω ένα άρθρο το οποίο... έχω τελειώσει αλλά δε μου αρέσει. -.- Έπρεπε να το έχω παραδώσει ήδη αλλά ως κλασική ηλίθια, δεν κατάφερα να μείνω στο χρονικό περιθώριο. Και τώρα που βρήκα πέντε λεπτά να κάτσω στο λάπτοπ, δεν έχω χρόνο να το perfectoποιήσω. (Πάρ'τα Ονειροπαγίδα!)


Ας σας παραθέσω κάτι όμως για να γελάσετε.
Έχω βάλει στόχο να μειώσω τα ορθογραφικά μου λάθη για αυτό στις τελευταίες σελίδες ενός μπλογκ, γράφω επί πέντε φορές τις λέξεις που έχω γράψει λάθος στις εκθέσεις. Μερικές από αυτές είναι οι εξής:

• ευφορία
• προσκήνιο
• συρρίκνωση
• εκλεπτυσμένος
• προβάλλοντας
• παραποιούν
• συμπύκνωση
• συνεπτυγμένη

Έχω τσακωθεί με το "υ" μου φαίνεται γιατί αντί για αυτό, γράφω "ι" all the time. Lucky me. -.-

Τα λέμε.. ελπίζω.


Σημείωση: Γράφω δύο παραγράφους για την Έκθεση ως προς τις αρνητικές συνέπειες της τεχνολογίας στην παιδεία αυτήν την στιγμή. Αυτή η ανάρτηση είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ παράδειγμα, δεν νομίζετε;

Top priority: Υποστήριξη Vol2

Οκ, είναι η τελευταία άσκοπη ανάρτηση τέτοιου θέματος, promise!

Το Σάββατο είναι τα γραπτά και trust me, I'll fail. That's for sure.

Έχω περάσει λίγα vocabulary tests στο φροντιστήριο ενώ στο τελευταίο απέτυχα παταγωδώς. -.- It's almost sure that I won't pass so I 'm not that anxious. xD

Πάντως, θα μου τη σπάσει πολύ εάν πάρω κανα High Pass στο Listening (που είναι γελοίο) και στα Readings και δεν πάρω το πτυχίο μόνο και μόνο επειδή δεν πέρασα στο Vocabulary. That 'll suck dude. -.-

Στείλτε για ακόμη μια φορά τη θετική σας ενέργεια και μείνετε συντονισμένοι στο Kingdom of Rust των Doves.

First Priority: Υποστήριξη

Αύριο δίνω προφορικά του Michigan Proficiency. Έχω ΚΑΤΑΓΧΩΘΕΙ και πραγματικά πιστεύω πως δε θα τα πάω καλά -χωρίς να υπερβάλλω- οπότε θα σας παρακαλούσα να μου στείλετε όλη την θετική ενέργεια και σκέψη που διαθέτετε (το σκότωσα; ) αύριο το πρωί.

Αμερικανική πρεσβεία... σου'ρχομαι δυστυχώς. :(

Υ.Γ. Το κομμάτι που έχω βάλει, είναι αυτό που ακούω πολύ αυτή την περίοδο.

Slip inside the eye of your mind

Don't you know you might find

A better place to play

You said that you'd never been

But all the things that you've seen

Slowly fade away

So I start a revolution from my bed

'cause you said the brains I have went to my head

Step outside 'cause summertime's in bloom

Stand up beside the fireplace

Take that look from off you face

You ain't ever gonna burn my heart out

And so Sally can wait

She knows it's too late

As we're walking on by

Her soul slides away

But don't look back in anger

I heard you say

[..]

Επρόδωσαν την Αρετή

[..]
Νύχτα βαθιά. Με πνεύμα οργής έσπρωξα το κρεβάτι.
Άνοιξα τις αραχνιασμένες κάμαρες. Καμία
ελπίς. Απ' το παράθυρο, του τελευταίο διαβάτη
είδα τη σκιά. Κι εφώναξα στριγγά στην ησυχία:
"Δυστυχία!"

Η φρικτή λέξη με φωτιά στον ουρανόν εγράφη.
Δέντρα τη δαχτυλοδειχτούν, αστέρια την κοιτούνα,
επιγραφή την έχουνε τα σπίτια κι είναι τάφοι,
ακόμη θα την άκουσαν οι σκύλοι κι αλυχτούνε.
Οι άνθρωποι δεν ακούνε.

-Καρυωτάκης


Όχι, δεν είμαι ιδιαίτερα καλά.
Καληνύχτα.

Ξεχασμένα Γράμματα

Απ' όταν ήμουν μικρή, ήμουν περίεργη. Δε μου άρεσε η υπερβολή στην έκφραση των συναισθημάτων, δε μου άρεσε να μου λένε πόσο καλή/όμορφη/έξυπνη ήμουν, δε μου άρεσε να μου λένε τη λέξη 'αγαπώ' σε διαφορετικές κλίσεις ή διαφορετικούς χρόνους. Ήμουν γαϊδουράγκαθο όπως με ονομάζει πολλές φορές η μητέρα μου.

Τουλάχιστον αυτό θυμάμαι από τον εαυτό μου, κάθε φορά που κάνω μια αναδρομή στο παρελθόν.

Η μητέρα μου πάλι θυμάται άλλα.

Καθάριζε το κομοδίνο της και έβγαλε ένα μικρό, λευκό φάκελο όπου μέσα υπήρχαν πολύχρωμα χαρτιά. Έτυχε εκείνη την στιγμή να τελειώνω το διάβασμα στο πιάνο και μόλις είδα τον φάκελο, με ενδιαφέρον την πλησίασα. Εκείνη μου χαμογέλασε και δεν είπε πολλά. Έπρεπε εγώ να ενδιαφερθώ για το φάκελο. Τη ρώτησε τι περιείχε και εκείνη μου είπε πως μέσα βρίσκονταν τα γράμματα που έγραφα εγώ και ο αδελφός μου σε μικρή ηλικία. Τότε άρχισε να τα διαβάζει.

Σας παραθέτω μερικά από αυτά, μαζί με τα ορθογραφικά λάθη που έκανα:

"Μαμά είσαι η καλύτερη μαμά που έχω δει σε αγαπάω πολύ μα πάρα πολύ έβαλα αυτοκόλητα για να είναι πιο ωραία η κάρτα"

"Μαμά

Μαμά είσαι η πιο αγαπημένη μου μαμά εσύ πάντα μας πας στο σχολείο μας δίνης φαγειτό να τρόμε για να πάμε στο σχολείο αλλά σήμερα μας πήγες στο σχολείο με πήγες στα αγγληκά και με πήρες από τα αγγληκά. Σου χρειάζεται μια ξεκούρασι τώρα μαμά πρέπει να κειμηθείς και έτσι θα ξεκουραστής"

*Μ' αρέσει που το 'χρειάζεται' το έγραψα ολόσωστα ενώ το φαγητό το σκότωσα*

"Μανούλα χρόνια πολλά!" μέσα σε μια τεράστια ροζ καρδιά από χαρτόνι.

"Μαμάκα χρόνια πολλά να σε χαιρόμαστε!" μέσα σε φύλλο τετραδίο και μια καρδιά όπου είχε μάτια, στόμα, μύτη και μαλλιά.

"Μαμάκα περαστικά!" μέσα σε ένα χαρτί Α4 σε σχήμα κάρτας όπου έχει μέσα πολλά ποντικάκια που σχεδίασα τότε.

"Μπαμπά

Μπαμπά σ'αγαπό πολύ εσύ μας κάνεις πείτσα εσύ μας κάνεις τα πάντα και αφού μας κάνεις τα πάντα σκέφτηκα να σου κάνω αυτό το γράμα αλλά δεν πρέπει να το πετάξεις γιατί είναι πολύ καλό γράμα"

"Αγαπημένε μου μπαμπά! Χθες που είχες γενέθλια είσουνα ήρεμος. Όταν έχεις μπαμπά γενέθλια και γιορτή να είσε ευτηχησμένος και να ευχαριστήσης όλους που σου φέρανε τα δοράκια. Και όταν εμείς σου τραγουδήσαμε το τραγουδάκι χάρικα πολύ!"

Μετά τα ειρωνικά και καθόλου κολακευτικά μου σχόλια για την νοημοσύνη και την ορθογραφία μου, η μητέρα μου με έβρισε. :Ρ Μετά με ενημέρωσε πως κάρτες λάμβανε μέχρι και την τρίτη δημοτικού.

Με ρώτησε τι είχε συμβεί και είχα σταματήσει τις κάρτες από τότε.

Αν θυμόμουν, θα της έλεγα.

Βόλτα στο Κέντρο!

Καλησπέρα!

Σημείωση: Ο μοτζίλα μου έκλεισε πριν λίγο ενώ είχα έτοιμη ανάρτηση. Ψιλοέχω νεύρα γιατί το κείμενό μου δεν αποθηκεύτηκε. :S Τώρα θα γράψω πολύ λιγότερα. :(

Την Τετάρτη μαζί με την Izzy και χωρίς την Ειρήνη ( :( ) ανεβήκαμε με τις φωτογραφικές στο χέρι και πολύ, τρελή, παράξενη ενέργεια στο κέντρο για να βγάλουμε φωτογραφίες από την Αθήνα.
Σκέφτεστε πως επικεντρωθήκαμε στο καυσαέριο, τους βιαστικούς φοιτητές και τα αυτοκίνητα ε; Ε, κάνετε λάθος! Πήγαμε κυρίως στο Θησείο, στην Αρχαία Αγορά και στο Μοναστηράκι (νομίζω :Ρ ) και βγάλαμε ό,τι μικρό, χαζό, ενδιαφέρον, πρωτότυπο μπορείτε να φανταστείτε. xD

Δε λέω τίποτα άλλο και απλά σας παραθέτω τις φωτογραφίες που έβγαλα εγώ. Περιμένω να πάρω και τις φωτογραφίες της Izzy την Τρίτη. Β)

(Το καπάκι μου τα χάλασε αλλά έτσι είναι το μέρος)

(Το πράσινο των φύλλων δεν είναι υπέροχο; Τόσο... αληθινό!)

(Θέα από καφετέρια)

Ασήμαντη ανάρτηση, I know, αλλά ήταν μια υπέροχη μέρα! :D Επίσης κατάλαβα πως μπορείς να βρεις κάποια πράσινα σημεία στο κέντρο... εάν ψάξεις πολύ. xD

Τα λέμε!