Πραγματικότητα VS Λογοτεχνία (1)

Καλησπέρα.

Η ανάρτηση που ακολουθεί:

α) Αναφέρεται στα γεγονότα της προηγούμενης Δευτέρας. Όχι της χθεσινής, αυτηνής πριν οχτώ μέρες.

β) Παίζει να είναι ψιλοβαρετή και

γ) Επηρεάστηκε πολύ από ένα κείμενο της Αγανακτισμένης Έφηβης

Σκηνή Βιβλίου

Πολλοί περαστικοί μπήκαν ορμητικά στην μικρή καφετέρια. Τυλιγμένοι μέχρι το λαιμό με τα χοντρά παλτό τους, χαιρέτισαν τον Δημήτρη που τους ρώτησε τι ήθελαν να πιουν μια τόσο βροχερή μέρα. Εκείνη την στιγμή μια αστραπή ακούστηκε και μία φοιτήτρια αναρωτήθηκε πως θα επέστρεφε στο σπίτι της.

Εκείνη καθόταν σε μία γωνία της καφετέριας. Διάβαζε το βιβλίο που της πρότεινε η καθηγήτρια της λογοτεχνίας ενώ έπινε τη σοκολάτα της. Της φαινόταν αρκετά ενδιαφέρον και ήταν του γούστου της καθώς της άρεσε η κλασική λογοτεχνία. Είχε τυλιχτεί με τη ζακέτα της αν και επικρατούσε μια ζεστή ατμόσφαιρα στο μέρος. Μερικές στιγμές ανατρίχιαζε αλλά ευτυχώς δεν είχε βραχεί λόγω της ομπρέλας που κουβαλούσε.

Πραγματικότητα

Καθόταν στο πεζούλι μιας βρώμικης πολυκατοικίας. Είχε βάλει την τσάντα της και τη βρεγμένη, λεπτή ζακέτα σε μία γωνία που περίμενε να είναι πιο καθαρή ενώ εκείνη ήταν συγκεντρωμένη στο βιβλίο της. Είχε ακούσει πως πραγματικά άξιζε και αποτελούσε ένα διεστραμμένο, ψυχολογικό θρίλερ. Εκείνη το μόνο που έβλεπε ήταν οι δίχως νόημα σκέψεις του βαρετού πρωταγωνιστή. Άδικα το είχε ξεκινήσει.

Τα μαλλιά της έσταζαν ενώ η μαύρη φόρμα της είχε κολλήσει στο δέρμα. Τουρτούριζε από το κρύο και έτρεμε δίχως σταματημό καθώς ήταν βρεγμένη κυριολεκτικά μέχρι το κόκκαλο. Πολλοί χρησιμοποιούν αυτή την έκφραση για να χαρακτηρίσουν τις λίγες σταγόνες βροχής πάνω στο κεφάλι τους ως σοβαρή νεροπομπή μα εκείνη είχε βιώσει μια πραγματική καταιγίδα.

Άστραψε και άκουσε μία μητέρα να παραπονιέται στο παιδί (;) της. Τον προέτρεπε να προχωρήσει γρηγορότερα για να φτάσουν στο σπίτι τους αρκετά επιθετικά κατά την γνώμη της.

Τους κοίταξε, ξεφύσηξε και επέστρεψε στο βιβλίο της.

Σκηνή Βιβλίου

"Μήπως θέλεις κάτι άλλο;"

"Όχι, ευχαριστώ Δημήτρη" του απάντησε και άστραψε ένα λαμπερό χαμόγελο.

Έβγαλε το iPod της και έβαλε τα λευκά ακουστικά στα αυτιά της. Έψαξε για λίγο στη λίστα των τραγουδιών και έβαλε να παίζει ένα κομμάτι των Radiohead. Αν και της άρεσε η χαλαρωτική μουσική της καφετέριας, εκείνη διάβαζε μόνο με Radiohead.

Ήπιε λίγο από τη σοκολάτα της και πρόσεξε τον κόσμο απ' έξω. Πολύχρωμες ομπρέλες με βιαστικούς ιδιοκτήτες κινούνταν ταχύτατα στα πεζοδρόμια. Τα αυτοκίνητα -παραδόξως- δεν κόρναραν και ακολουθούσαν τις οδηγίες του αστυνομικού που βρισκόταν εκεί κοντά.

Αναστέναξε και γύρισε το βλέμμα της στους θαμώνες του καφέ. ΄Πρόσεξε μερικές παρέες που συζητούσαν ζωηρά, φοιτητές με λάπτοπ να γράφουν τις εργασίες τους και μοναχικούς τύπους που διάβαζαν εφημερίδα.

Χαμογέλασε με την αντίθεση της κατάστασης και έβαλε το σελιδοδείκτη στη σελίδα που είχε μείνει.

Πραγματικότητα

Έβγαλε το μπουκάλι με το νερό μα με λύπη πρόσεξε πως ήταν άδειο. Έβρισε την τύχη της και έβαλε το μπουκάλι στη θέση του. Πήρε το χιλιοχτυπημένο κινητό της και σύνδεσε τα ακουστικά της. Φόρεσε το δεξί ακουστικό και άρχισε να πειράζει τα καλώδια. Το αριστερό έκανε απεργία εδώ και ένα μήνα. Δούλευε μόνο όταν το καλώδιό του βρισκόταν σε μία συγκεκριμένη θέση. Έβαλε το Exit music (for a film) και χαλάρωσε μόλις άκουσε τις πρώτες συγχορδίες. Κοίταξε τους ανθρώπους γύρω της και ξίνισε.

Σκούρα χρώματα επικρατούσαν παντού ενώ οι άνθρωποι περπατούσαν με νεύρο για να βρουν καταφύγιο. Άλλοι -κυρίως ηλικιώμενοι- κοιτούσαν καχύποπτα γύρω τους και εκείνη ήταν ένα από τα θύματά τους. Καθώς περνούσε από μπροστά της ένας, αδιάκριτα κόλλησε τα μάτια του πάνω της.

"Με συγχωρείτε δεν έχετε ξαναδεί κάποιον να διαβάζει κάτω από μία πολυκατοικία; Μες τη βροχή; Βρεγμένο; Χωρίς καμία απολύτως όρεξη;" σκέφτηκε μα κράτησε την έκφρασή της βαριεστημένη.

Ύστερα ένα ζευγαράκι πέρασε από μπροστά της, του οποίου τη συζήτηση άκουσε δίχως να το θέλει.

"Τι δουλειά είχες μαζί του;"

"Τι έχεις πάθει ρε μ***** μου και έχεις κολλήσει με αυτόν;"

"Αυτός ο μ****** σε θεωρεί π***** του κερατά και για αυτό σε κυνηγάει, τη μ***** μου μέσα!"

Μετά έφυγαν.

Αποστήθισε τον αριθμό της σελίδας στην οποία βρισκόταν και έκλεισε το βιβλίο. Πρόσεξε πως το πάνω μέρος ήταν ελαφρώς βρεγμένο και ξίνισε ξανά. Το είχε δανειστεί από τη βιβλιοθήκη του σχολείου και δεν μπορούσε να το επιστρέψει σε τέτοια κατάσταση.

Μάζεψε τα πράγματά της και άφησε τη βρεγμένη ζακέτα της γύρω από τους ώμους της. Έτρεμε ολόκληρη ενώ κρύωνε σε πολλά σημεία.
Δυνάμωσε τη μουσική στα αυτιά της και σηκώθηκε όρθια. Ήταν καιρός να φύγει.

Ο τίτλος γράφει (1) γιατί πολύ απλά αυτό το κομμάτι είναι το πρώτο μέρος από την ανάρτηση που ήθελα να κάνω. Πρέπει να παραθέσω το λάπτοπ σε ένα άλλο μέρος της οικογένειας και να στρώσω τα κρεβάτια. Μετά, θα πάω για ύπνο σαν καλό κοριτσάκι. :Ρ

Σημειώσεις:

α) Το κομμάτι που παίζει είναι όπως καταλαβαίνετε το τραγούδι που ανέφερα πιο πάνω.

β) Τελικά η καθηγήτρια μου επέστρεψε σήμερα τις παραγράφους. Το σχόλιό της ήταν αυτό: "Εντάξει.. Δεν ήταν χάλια"

γ) Σταυρώστε τα δάχτυλά σας για αύριο. xD

Καλό σας βράδυ!

Διάσπαρτοι Παράγραφοι

Μοιράζω τις καλησπέρες μου στη blogόσφαιρα.
Διαβάζοντας τον τίτλο μπορεί να μην καταλάβατε τι θέλω να πω. Βασικά... σίγουρα δεν καταλάβατε.

Κάνω ένα διάλειμμα από τη δουλειά που έχω και το διάβασμα, ύστερα από την ανάπτυξη τριών, ανεξάρτητων παραγράφων σχετικά με την κρίση της γλώσσας.
Μου ζήτησαν να γράψω τρεις παραγράφους, 80-100 λέξεων περίπου, αναλύοντας ένα αίτιο της κρίσης της γλώσσας σε κάθε μία. Φυσικά δεν είχα καμία όρεξη να γράψω αλλά τελικά παλουκώθηκα κάτω και έκανα τη δουλειά μου. Είπαμε, πρέπει να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου.

Ενώ στην αρχή κοιτούσα το λευκό χάρτι με απαθές βλέμμα και το στυλό στον αέρα, μη γνωρίζοντας τι μπορούσα να γράψω, ύστερα από ορισμένες τσιρίδες της μητέρας μου, παράπονα της γιαγιάς για την καταστροφή της καρότσας που χρησιμοποιεί όταν πηγαίνει λαϊκή και ένα πιάτο σαλάτας, η έμπνευση μου 'ρθε κατακέφαλα.

Μπορεί να μην το έχω αναφέρει στο παρελθόν εδώ πέρα αλλά πραγματικά δεν μπορώ να γράφω εκθέσεις, περιλήψεις, παραγράφους μπλα μπλα μπλα (μου φαίνεται πως έχω κάνει ξεκάθαρη την ανικανότητά μου να γράφω στους γνωστούς μου xD).

Ξέρω πως οι απόψεις μου είναι ρηχές, απροσδιόριστες και μερικές φορές παράξενες αλλά that's me. :P

Θα σας παραθέσω λοιπόν τις τρεις παραγράφους μου όχι για να μου πείτε:
"Γράφεις πολύ καλά!"
"Μη λες βλακείες!"
"Μακάρι να έγραφα κι εγώ έτσι :("
...και τα λοιπά κουραφέξαλα.
Τις πληκτρολογώ για να καταλάβω τις απόψεις σας πάνω σε ορισμένα θέματα και δε με ενδιαφέρει καν πόσοι θα απαντήσουν. xD


1η Παράγραφος

"Καταλυτικός παράγοντας στην κρίση της γλώσσας είναι η σύγχρονη κυριαρχεία των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Κατ' αρχάς, παρατηρείται καθίζηση του λόγου καθώς η εικόνα και ο ήχος παίρνουν πρωταγωνιστικούς ρόλους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον περιορισμό του λεξιλογίου και την επανάληψη δυσνόητων εκφράσεων που δεν προσφέρουν γλωσσική ανάπτυξη στον πολίτη. Παράλληλα, τα ρηχά προγράμματα που προωθούνται δε συνεισφέρουν στην διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων του καθ' ένα. Σε συνδιασμό με τα συνθήματα που χρησιμοποιούνται, την εισαγωγή ξενικών στοιχείων και τη λανθασμένη χρήση της γλώσσας, ο πολίτης αδυνατεί να εκφραστεί σωστά και καταλήγει κοινωνικά απομονωμένος".



2η Παράγραφος

"Σύμφωνα με έρευνες των ανθρωπολογιστών, σημαντικό παράγοντα κρίσης της γλώσσας αποτελεί η ποιότητα των ανθρωπίνων σχέσεων τα τελευταία χρόνια. Οι ψυχρές σχέσεις που αναπτύσσονται εξυπηρετούν συχνά τις οικονομικές ή επαγγελματικές ανάγκες των ανθρώπων. Η έλλειψη διάθεσης και πραγματικού ενδιαφέροντος οδηγούν στην απρόσωπη, περιορισμένη και ανώφελη επικοινωνία που δεν προσφέρει ευχαρίστηση στους ομιλητές μα ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ πομπού και δέξτη. Ακόμη, η έλλειψη συναισθήματος είναι αυτή που εκφράζεται με λεξιλογική πενία, φαινόμενο συχνό στις μέρες μας".



3η Παράγραφος

"Αίτια κρίσης της γλώσσας μπορούν να θεωρηθούν τα πολιτικά πρότυπα. Το επίπεδο της γλώσσας που χρησιμοποιούν χαρακτηρίζεται από συνθηματικές εκφράσεις, λαϊκίστικες λέξεις και συντακτικά λάθη. Τα μηνύματα που στέλνουν στους πολίτες, παραδίνονται με όμορφα λόγια που παραπειούν τις πραγματικές τους προθέσεις. Συγκεκριμένα, στόχος τους αποτελεί η προσκόλληση των πολιτών στις πλασματικές υποσχέσεις τους, που επιτυγχάνεται με τη ρηχή και συχνά δίχως ενδαιφέρον ομιλία τους. Ακόμη, η απουσία μιας ισχυρής επιχειρηματολογίας έχει αντίκτυπο και στην κριτική σκέψη καθώς η απουσία πολιτικού προβληματισμού οδηγεί στην αδρανή κριτική στάση των ανθρώπων."



Σημειώσεις:
α) Καμία παράγραφος δε μου αρέσει. Ψιλοχαίρομαι με την τρίτη σε ορισμένα σημεία μα πιστεύω πως θα με κράξει η καθηγήτρια μόλις δει την έκφρασή μου. :Ρ
β) Κ. Μάνεση προσέξτε τι θα πείτε.
γ) Νίκο, αυτό πάει και σε εσένα. ΔΕΝ ΕΡΧΟΜΑΙ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ. :Ρ
δ) Κανονικά τώρα έπρεπε να κάνω αγγλικά -.-
ε) Συγγνώμη για το χρόνο που σας έφαγα. :/
στ) Τα λέμε. :Ρ

Cut the Crap

^Ναι το ξέρω, ο τίτλος μαρτυρά τα επίπεδα ευγένειας που κατέχω αλλά please, just cut the crap.

Βαρέθηκα να βλέπω τους άλλους να περπατούν νευρικά από τη μία άκρη της αίθουσας εως την άλλη, μουρμουρίζοντας τα προβλήματά τους.
Βαρέθηκα να ακούω τα παράπονα των άλλων ενώ δεν τους φταίω.
Βαρέθηκα να νιώθω την απογοήτευση και την ένταση στην ατμόσφαιρα λόγω των νευρών των άλλων.

Βαρέθηκα τις γκρίνιες για το ασφαλιστικό, τους μισθούς, τα μαθήματα, το σχέδιο, τον ανύπαρκτο φίλο, τον αδιάφορο γκόμενο, τον ηλίθιο καθηγητή.
Βαρέθηκα τον βλακώδη τρόπο συμπεριφοράς των περισσότερων συνομιλήκων μου που θεωρούν πολύ έξυπνο και αστείο το να πετούν "ροχάλες" στα βιβλία και στα μαλλιά των συμμαθητών τους.
Βαρέθηκα την εγωιστική, εγωκεντρική και μοχθηρή φύση μας, που μας οδηγεί στη "σνομπ" συμπεριφορά προς τους άλλους που βαθιά μέσα μας ξέρουμε πως είναι καλύτεροι.

Βαρέθηκα τις χαζορομαντικές δηλώσεις των εφήβων.
"Είναι ο έρωτας της ζωής μου" "Μ' αγαπάει!" "Είναι το άλλο μου μισό" "Θέλω να μείνουμε μαζί για πάντα!" "Γ+Ζ= Λαβ φορ έβα" "c.@gpw.p0lu.mwRak!.m!!!!!" (Μου πήρε τέσσερα λεπτά για να γράψω αυτή την "πρόταση")

WAKE UP GIRL!

Δεν είναι ο έρωτας της ζωής σου αλλά μια εφηβική βλακεία. -.-

Τι άλλο βαρέθηκα; Χμ... Βαρέθηκα τις ηλίθιες που μου φορούν τις μπλούζες με το λογότυπο των Rolling Stones και θεωρούν πως βλέπουν μια πολύ όμορφη γλώσσα. Βαρέθηκα τις επίσης ηλίθιες που μόλις τους γυαλίσει ένας που ακούει πιο rock μουσική από αυτές, μαθαίνουν το Karma Police, το Starlight και το Smells Like Teen Spirit, υιοθετούν ένα πιο rock ντύσιμο και θεωρούν τους εαυτούς τους Rock Teachers (Πόσες φορές είπα "rock"?)
Βαρέθηκα την έλλειψη προσωπικότητας από πολλές -μαντέψτε!- ηλίθιες που το παίζουν S & B για να κουτουπώσουν αυτόν που θέλουν.

Μαντέψτε: Δεν είστε ούτε S, ούτε B. Είστε διχασμένες προσωπικότητες, με τάσεις αντιγραφής προτύπων που κάθε μέρα αλλάζουν χαρακτήρα για να γίνουν αρεστές. Χαρήκατε; :) (Ναι, αυτό ήταν το σατανικό χαμόγελο).


Και τώρα με συγχωρείτε αλλά πάω να δω Code Geass. Έχω μείνει πίσω και εκνευρίστηκα με την ανάρτησή μου. Ναι, όπως καταλάβατε είναι μία τελείως random ανάρτηση. Κλασικό από εμένα, right? See ya.

Τα Μικρά των Ημερών :Ρ

Καλησπέρα.
Μου φαίνεται πως σήμερα -έχοντας τριάντα λεπτάκια μπροστά μου- θα υπηρετήσω τον τίτλο του blog μου.

Τα Μικρά της Ημέρας δε λέγεται; Ε, ας πω κάποια μικρούλικα πραγματάκια για τις τελευταίες τρεις μέρες.

• Πήγα επιτέλους στο γιατρό. Η μητέρα μου είχε κλείσει ραντεβού χωρίς να με ενημερώσει (νόμιζα πως θα πήγαινα κομμωτήριο -.- ) και ύστερα την Τετάρτη, ύστερα από το φροντιστήριο, πήγα μαζί της στο γιατρό. Όταν μου ανακοίνωσε το πρόβλημά μου η μητέρα μου ανησύχησε περισσότερο από εμένα. Εγώ βλέπετε, έπαιζα με τα δάχτυλά μου. :Ρ
  Ρώτησε τη γιατρό τι έπρεπε να κάνουμε και εγώ της έδωσα την απάντηση xD "Θα πάρω χάπια για να υπάρξει μια ισορροπία" είπα ήρεμα και η γυναίκα με κοίταξε χαμογελώντας. Με τα πολλά, μου είπε πράγματα που ήξερα ήδη. :Ρ Το είχα ψάξει ήδη το θέμα και εδώ και ένα χρόνο ήξερα από τι "έπασχα".
• Την Τετάρτη που είχε βρέξει, έγινα λούτσα με την Ειρήνη. :Ρ Η πρώτη φορά της φετεινής σεζόν όπου εμφανίζομαι ως βρεγμένη γάτα! :D
• Πήγα παραδόξως καλά στο διαγώνισμα Μαθηματικών Κατεύθυνσης. Χωρίς να απαντήσω δύο ερωτήματα, είχα το δεύτερο καλύτερο γραπτό του τμήματος με διαφορά ενός βαθμού από το πρώτο. Β)
  
• Έγραψα ΣΚΑΤΑ στη Φυσική Γενικής. :/
• Έγραψα πολύ καλά στη Φυσική Κατεύθυνσης αν και έχασα το εικοσάρι από βλακεία -.-
• Οι εξελίξεις προχωρούν με ταχύτητα 180km/h.
• Βρήκα μία αντιγυραντική κρέμα στο κομοδίνο μου. ο_Ο
• Σήμερα θα δω το τρίτο επεισόδιο το Code Geass το οποίο προχωρά με την ταχύτητα μιας χελώντας -.-
• Μία κοπέλα από το σχολείο βλέπει επίσης το Death Note! Είμαι τόσο περήφανη που της το σύστησα και μαντέψτε: ζωγράφισε τον L! :D Την αγαπώ <3
• Σήμερα έχω το πρώτο μου μάθημα μορφολογίας! Ανυπομονώ να δω τον καθηγητή μου στο ωδείο. :Ρ
• Στη μουσική δωματίου φέτος θα δουλέψω με βιολί. Duh... Με εκνευρίζει αυτό το όργανο αλλά είναι way better από το κλαρίνο. I mean, μου μεταδίδει κάποια συναισθήματα, κι ας είναι αυτά εκνευρισμός, ενόχληση και αηδία σε μικρό βαθμό. Είπαμε, αγαπάμε τσέλο!
  
• Ήταν να πάω κομμωτήριο σήμερα για να ξεμπερδεύω με την ψαλίδα αλλά η κομμώτρια "δεν είχε χρόνο". -.- Δεν ξέρω πως να τα κάνω τα μαλλιά μου... Καμιά ιδέα; :Ρ
• Πρέπει να ακούσω το Αγρίμια και Αγριμάκια μου (;) για να δω τι έχω να βγάλω. :Ρ Ελπίζω να μου αρέσει το κομμάτι. :Ρ

• Έχω αρχίσει να πιστεύω πως θα τα καταφέρω. Τα Μαθηματικά δε μου φαίνονται τόσο ακαταλαβίστικα, η Χημεία -αν και κολλημένη με το δεσμό υδρογόνου και την ώσμωση- έχει τη δική της πλάκα με τις ενώσεις και τα Π της, η Φυσική είναι γελοία. :Ρ

Πφ... Αυτά είχα να πω σε ακόμη μία, άσκοπη ανάρτηση. :Ρ
Έχω να πάω σε μάθημα οπότε σε περίπτωση που έχω ορθογραφικά, συντακτικά ή γραμματικά λάθη... δεν φταίω εγώ. :Ρ


Καλημέρα σε όλους όσους ξύπνησαν, καλησπέρα σε όσους δουλεύουν και καληνύχτα σε όσους θέλουν να κοιμηθούν. :Ρ

Σας αφήνω με τον L!






(Αγαπάμε L!)

Αριθμός Avogadro σε "Ευχαριστώ!"

Καλησπέρα μικροί bloggers.

Μπορεί από τον τίτλο της ανάρτησης να μείνατε κάπως έτσι: ο_Ο αλλά υπάρχει μία λογική εξήγηση που θα σας την παραθέσω σε λίγο.
Δεν ξέρω γιατί θέλω να κάνω αυτή την ανάρτηση. Μάλλον επειδή χθες έγινε κάτι απλό, κάτι κοινό που μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση. Χμ... Ισχυρή αντίθεση στην προηγούμενη περίοδο. :Ρ

Τέλος πάντων, δεν έχω όρεξη για πολλά λόγια οπότε απλά θα παρουσιάσω τα γεγονότα.

Χθες, ύστερα από το μάθημα των αγγλικών είχα μιάμιση ώρα κενή μέχρι το μάθημα του φροντιστηρίου. Σκέφτηκα να πάω κλασικά στα Starbucks για ζεστή σοκολάτα και να διαβάσω ήσυχα τα μαθηματικά κατεύθυνσης. Η κοιλιά μου όμως γουργούριζε οπότε κατέληξα στα Goody's με ένα cheeseburger στο χέρι :Ρ (Πες "Συγχαρητήρια" Λάζαρε! :D). Όμως, ως γνωστή φαγάνω, δε χόρτασα οπότε μπήκα στο κοντινότερο σούπερ μάρκετ για να πάρω μία σοκοφρέτα να φάω.

Με τα ακουστικά στα αυτιά, την ένταση στο 90% και σε θέση ετοιμότητας, τα μάτια μου έψαχναν την πιο νόστιμη σοκοφρέτα. Όμως μετά πρόσεξαν τα ράφια με τα σαμπουάν των μαλλιών οπότε τα πόδια μου με οδήγησαν εκεί. Σκεφτόμουν να πάρω σιλικόνη για την προστασία των μαλλιών μου. Αυτό τον μήνα έχουν γίνει πολύ χάλια. :S

Ακούγοντας τους Keane και χτυπώντας το πόδι μου στο ρυθμό της μουσικής, δεν άκουσα τις φωνές μιας γριούλας. Βρισκόμασταν μόνες μας στο διάδρομο και εκείνη φώναζε προς το μέρος μου. Όταν άκουσα ψιθύρους στο background της μουσικής, έβγαλα τα ακουστικά και γύρισα ενστικτωδώς προς τα πίσω. Η γιαγιάκα ζήτησε συγγνώμη για την ενόχληση και μετά με ρώτησε εάν μπορούσα να τη βοηθήσω.

Πήγα κοντά της και μου έδειξε το πιο ψηλό ράφι όπου υπήρχε μία, η τελευταία, συσκευασία χαρτιού κουζίνας. Βρισκόταν κολλημένο στον τοίχο και ήταν αρκετά μακριά. Εκείνη πρώτον, ήταν ασφαλώς κοντή και δεύτερον, είχε πρόβλημα υγείας όπου δε θα έκανε καλό το να τεντωθεί πολύ.

Σηκώθηκα στις μύτες του ποδιού μου και τέντωσα το χέρι μου για να πιάσω τη συσκευασία αλλά ήταν μακριά -.- Ξαναπροσπάθησα και έριξα το αντικείμενο κάτω για να μπορέσω να το πιάσω. Το τράβηξα και μετά το έδωσα στη γιαγιά που άρχισε να με ευχαριστεί. ο.Ο

"Ευχαριστώ κορίτσι μου, ευχαριστώ πολύ. Συγγνώμη για την ενόχληση, ευχαριστώ. Ευχαριστώ και πάλι, ευχαριστώ πολύ"

God, ένιωσα άσχημα από τα πολλά ευχαριστώ καθώς δεν έκανα τίποτα το ιδιαίτερο. :S Χαμογέλασα χαλαρά και έχωσα τα ακουστικά και πάλι στα αυτιά μου. Έφυγα από το διάδρομο και έμεινα στα ράφια με τις σοκολάτες. Μετά από την παράξενη κατάσταση με τα πάμπολλα ευχαριστώ, ήμουν έτοιμη να λιώσω στα γέλια. Δεν ξέρω γιατί αλλά είχα βάλει τη γροθιά στο στόμα μου και προσπαθούσα να με συγκρατήσω. :Ρ

Λίγο πριν φύγω από τον όροφο, η γιαγιάκα με ξαναείδε και άρχισε και πάλι τα ευχαριστώ. Είπα ένα απλό Καλό βράδυ και έφυγα γρήγορα.
Τελικά δεν πήρα ούτε σοκολάτα, ούτε γκοφρέτα, ούτε σιλικόνη.

Όταν βγήκα έξω όμως άρχισα να γελάω υστερικά και ο πωλητής ενός ζαχαροπλαστείου με κοίταζε λες και ήμουν καμιά τρελή. :Ρ


Duh... Αυτά είχα να πω μου φαίνεται και βλέπω πόσο άσκοπη είναι αυτή η ανάρτηση. :Ρ
Δεν πειράζει όμως, υγεία!

Καλό μας Μήνα!