Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Άστα διάλα Σαλόνικα (όχι, ακόμη την αγαπώ :Ρ )

Καλησπέρα!

Και που λέτε, ακόμη μια άσκοπη ανάρτηση ακολουθεί. Γιατί τζιζ, δεν είμαι όλο φιλοσοφικές ανησυχίες. Τότε θα έπρεπε να κλειστώ στο τρελάδικο.

Ώπα ώπα όχι! Δεν είμαι έτσι. Εντάξει, είμαι καλά ακόμη. :Ρ


Και που λέτε, πήγα Σαλόνικα αργά το βράδυ την Παρασκευή. Εκεί που είχε τελειώσει η γιορτή και ήμουν ακόμη με το φουσκωμένο, αλά ροκιά στυλ, μαλλί, πήγα σπίτι μου για δεκαπέντε το πολύ λεπτά, έφαγα κάτι παγωμένα σνίτσελ γιατί πραγματικά ήμουν έτοιμη να λιποθυμήσω από την πείνα και πήγα κατευθείαν στο τρενό με τη μητερα μου.



Στο τρένο πάλι έλυνα σουντόκου μέχρι τη μία, μετά αποκοιμηθήκα -δεν ξέρω πως- μέχρι τις τρεις και μετά μάτι δεν έκλεισα. Παρέμεινα ξύπνια μέχρι την ώρα που φτάσαμε Σαλόνικα. Στις στάσεις ήμουν έτοιμη να πάρω τηλ μερικά παιδιά αλλά τελικά τα λυπήθηκα και είπα να τα αφήσω να κοιμηθούν.



Και τσούκου τσούκου περιμένοντας το λεωφορείο Νο52, που δεν ήρθε ποτέ, με το λεωφορείο Νο51 φτάσαμε στον προορισμό μας. Μετά από πολύ φαί που μου πρόσφεραν, λίγο κάψιμο με τους συγγενείς, διαπίστωση πως η Λίζα έχει αδυνατίσει και έχει ψηλώσει πολύ, ετοιμαστήκαμε για το γάμο. Και να σου η Λίζα να έχει σκάσει με το μαύρο κολλάν. Τι το ήθελα καλοκαιριάτικα, ένας Θεός ξέρει. Βέβαια ταίριαζε με το φόρεμα οποτε... μπρος τα κάλη!


Και τσούπα τσούπα φτάσαμε στην εκλησσία, πήραμε και τη νύφη από το σπίτι της με το κλασικό, ποντιακό τρόπο, τρομάξαμε τους κατοίκους της περιοχής και μπήκαμε στο ναό. Εκεί εγώ αποκοιμήθηκα -μην ξεχνάμε πως δεν είχα κοιμηθεί καθόλου και όλη την Παρασκευή ήμουν στην τσίτα με το σχολείο :Ρ - και με ξυπνούσε η ξαδέλφη μου κάθε φορά που έπρεπε να σηκωθώ όρθια. Είμαι πολύ θεούσα, το ξέρω :Ρ




Και τσουπ! φτάσαμε στην Κλεοπάτρα -έτσι λεγόταν το κέντρο- και να πάω στο τραπέζι τρέχοντας σχεδόν. Είδα όλα τα φαγητά, τα λιγουρεύτηκα και μετά από λίγα έφαγα κάτι ψηλά. Λίγο χαβιάρι, λίγο ψωμάκι, λίγη τυρόπιτα, πολύ αναψυκτικό (μη με φας Ρέα!) και ήμουν χορτάτη. Όταν άρχισαν οι ποντιακοί χοροί ε καλά, δε χρειάζεται να αναφέρω πως ήμουν αμέσως μέσα στο χορό Β). Τι σόι Πόντια είμαι; Γκαντ, το καταευχαριστήθηκα! Ήταν τόσο ωραίο το να βλέπεις τον κόσμο -μιλάμε για 60-100 άτομα περίπου) να χορεύει και να τραγουδάει όλη την ώρα!


Η μάνα εν κρύο νερόν και σο ποτήρ' κε μπαίν

Και ντούπου ντούπου οι χοροί και μετά από την επίμονη φωτογράφο που ήθελε να με βγάλει φωτογραφία -κατά τα λεγόμενα του πατέρα μου βγήκα σα μια σκύλα business woman :Ρ - ζντουπ! η Λίζα κοιμάται στα πόδια της ξαδέλφης της.^_^ Και μετά να ξυπνάει για να χορέψει πάλι ποντιακούς χορούς -πήρε ενέργεια βλέπετε- και μετά ζνουπ²! πάλι ύπνος στα πόδια της ξαδέλφης. Σαν τη Saya ένιωσα που όλο κοιμόταν στα τελευταία επεισόδια.


Επιστρέψαμε στο σπίτι που λέτε και τις επόμενες μέρες τις πέρασα μαθαίνοντας πόκερ, τρώγοντας πιλμένι, μαθαίνοντας πως αδυνάτισα αλλά κράτησα την περιφέρεια -.- , θέλοντας να επιστρέψω Αθήνα για να διαβάσω αλλά και να ζωγραφίσω την Diva και μια τρελή χαρά!



Και έφτασε η μέρα της επιστροφής όπου έτρεχα μέσα στη βροχή με τη μητέρα μου να μου τσιρίζει να μπω στο αμάξι/να πάω κάτω από το υπόστεγο για να μη βραχώ. Που μυαλό όμως το τρελοκάτσικο που λέγεται Λίζα; :Ρ Είπαμε, αγαπάμε τη βροχή! Και φτάσαμε στο τρένο όπου μπήκαμε μέσα με το βιβλίο της Αγκάθυ Κρίστυ στο δεξί μου κουλό χέρι, τη βαλίτσα στο αριστερό χέρι και ένα κρουασάν παραμάσχαλα.


Μέσα στο τρένο λοιπόν από πίσω μας καθόταν ένα παλικαράκι... καλό παλικαράκι :Ρ Διάβαζε Χάρι Πότερ -το έκτο βιβλίο παρακαλώ- και το κατάλαβα γιατί όταν γύρισα το κεφάλι μου, διάβασα τον τίτλο ενός κεφαλαίου που έλεγε: Η σπηλιά. Τότε θυμήθηκα τον Ντάμπλντορ και άρχισα να βρίζω τον Ρέγκουλους Μπλακ. :Ρ Τέσπα, έμεινα με την Αγκάθα Κρίστυ, πονούσε η πλάτη μου, έβηχα σιγανά για να μην ξυπνήσω τη μητέρα μου, καθόμουν και χτυπιόμουν για να καταλάβω ποιος είναι ο δολοφόνος και έβριζα τους υπεύθυνους του τρένου που καθυστερήσαμε μία ολόκληρη ώρα!




Φτάνουμε Αθήνα και να σου η Λίζα άρρωστη! Φορώντας πιτζάμες έφτιαξα αμέσως τσάι ενώ εξηγούσα με βραχνή φωνή στον πατέρα μου πόσο άσχημη ήταν η νύφη. Φυσικά τσακώθηκα με τη μητέρα μου εάν πράγματι ήταν άσχημη ή όχι αλλά τελικά εγώ νίκησα Β) . Μου είπε συγχαρητήρια ο πατέρας μου για τις φωτόζ που τράβηξα (ε καλά τώρα, ο φωτογράφος Λίζα ήταν εν δράση :Ρ ) και μετά πήγα για νανί.


Και ποιο είναι τελικά το συμπέρασμα; Είναι Θεσσαλονίκη είναι μια άτιμη πόλη. Πήγα για ένα γαμό και επέστρεψα με βήχα, πόνο στο κεφάλι, πόνο σε όλο το σώμα και την αίσθηση πως έχει σαπίσει ο οργανισμός μου... και όλα αυτά κατά τη διάρκεια εξετάσεων. ο.Ο
Εντάξει καλά τα πήγα σήμερα και στο πιάνο και στη μουσική δωματίου (περαστικά κύριεεεεεεεε!) αλλά και στην αρμονία (Ο.Ο).



Tελική Πληροφορία: Άστα διάλα Σαλόνικα.



'Νύχτα!






Υ.Γ. Νο1 Όλες οι εικόνες είναι από deviantart εκτός από την μπουμπουνιέρα που την έβγαλα εγώ. :Ρ
Νο2 Αλλαγή εμφάνισης γιατί για γάμο μιλάμε αυτή την περίοδο :Ρ

17 σχόλια:

Dream Girl είπε...

Για το αναψυκτικό δε με παίρνει να μιλήσω...:Ρ

Αλλά Saya? Μπορούσες να βάλεις μια ωραιότατη εικόνα της Diva ενώ κοιμάται! Μια χαρά θεά είναι! Έβαλες το άλλο το πράγμα! :Ρ
Ok, δεν τη θάβω άλλο...

Γιατί δεν έγραψες για τη νύφη; Μισές δουλειές. :Ρ

Περαστικούλια! ^__^

Libertas είπε...

Από τη μία θα συμφωνήσω για την Θεσσαλονίκη γιατί πήγα 3 μέρες με τ οσοχλείο και πήρα 4 κιλά! Ο μι τζι δηλαδή!!!
Πέθανα στα γέλια στο σημείο με τον Ρέγκουλους Μπλακ...
Παντως γενικά το ταξιδάκι σου είχε όλα όσα θα οενιρευόμουν, χορό, φαϊ και κυρίως ΥΠΝΟ....!

Για να δώσω το παρόν επηρεσμένη από τις πρόσφατες ασχολείες θα γράψω...
You know you love me... XoXo EL.J girl!

:P
Φιλιά!

sykaki είπε...

ειμαι μια θεσσαλονικια ελαμωρε εχεικαι τα καλα της αυτη η πολη ας πουμεεεεε οι απιθανες βολτες στην παραλια τοοτι ολοι σου μιλανε αν και δεν τους ξερεις οσο για τα κιλα κριπ μου φαντασου τι ζουμε οι μονιμοι κατοικοι

Dreamcatcher είπε...

Βρε Dream Girl, η Diva δεν ήθελε να κοιμάται όλη την ώρα στα επεισόδια! Τραγουδούσε όλη την ώρα με τη μορφή του Riku (R.I.P. *σνιφ*). Και να 'θελα δεν μπορούσα να τη βάλω. :/

Για τη νύφη θα στα πω γιατί άσε, δε μου άρεσε καθόλου μα καθόλου. :Ρ

Dreamcatcher είπε...

Libertas,

Ευτυχώς κιλά δεν έβαλα. ο.Ο
Έτρωγα λίγο αλλά από κάθε σπίτι :Ρ
Ρε συ, όταν το είδα το παλικαράκι: α) χαμογέλασα από το ωραίο θέαμα Β) και β) τον λάτρεψα από το βιβλίο... αλλά ο Ρέγκουλους στο λαιμό μου κάθεται!
Ύπνο τρελό δεν είχα γιατί είχα αϋπνίες. :Ρ

Τα λέμε!

Dreamcatcher είπε...

sykaki,

Δε λέω καλή η Σαλόνικα και πράγματι τη λατρεύω αλλά γκαντ, αν είναι να αρρωσταίνω στο τρένο κάθε φορά τότε καλύτερα να μην πηγαίνω. :Ρ

Ανώνυμος είπε...

Ελα που παραπονιέσαι...μου κανες και τα ταξιδάκια σου!!!!

Λατρευουμε Σαλονικα κι ας μας γεμίζει θερμίδες!

Rohanne είπε...

Οι ποντιακοί γάμοι τα σπάνε.- (Πρέπει να μάθω τους χορούς κάποια στιγμή)
Άντε μια χαρά πέρασες, μην γκρινιάζεις, και περαστικά σου ^.^

Dreamcatcher είπε...

Merlin,

Εγώ; Παραπονιέμαι εγώ; Ιδέα σου καλέ. :Ρ


Αγαπάμε Σαλόνικα <3

Dreamcatcher είπε...

Rip,

Τα σπάνε κανονικότατα! Και να μάθεις τους χόρους. :Ρ Εγώ από μικρή τους έμαθα απλά παρακολουθώντας τους ανθρώπους. :Ρ


Ευχαριστώ! ^^

Fleur είπε...

Kαι εγω το ιδιο Λιζα!
Πηγα για μια 4ημερη και γυρησαμε με 39 πυρετο -.-
Περαστικααααα <3
Αλλα,καλα να παθεις που ησουν στην βροχη :P

ββ :* :)

Νίκος είπε...

Λίζα αν εσύ αρρωσταίνεις με το παραμικρό δεν νομίζω να φταίει η τόσο ωραία πόλη της Θεσσαλονίκης.Εξάλλου κατά πάσα πιθανότητα φταίει η εξάντληση.Δεν νομίζεις?

fly είπε...

Για τον τίτλο και μόνο θα έπρεπε να σε βρίσω λίγο, αλλά πρώτον δεν βρίζω (Α) και δεύτερον το διορθώνεις αργότερα:Ρ
Ρε Λίζι, καλά όλα αυτά αλλά τι νόημα έχει το να μην έχεις την κατάρα των s1ngles? Πας σε γάμο και χαλάει, τέλος.-
Μας κράτησες κουφέτα; (Α)

Είναι τόοοοοσο αγαπημένη η Θεσσαλονίκη <3 Εύχομαι να πέρασες τέλειααα και την επόμενη φορά που θα ανέβεις ρίξε κάνα σήμα μορς :Ρ

Dreamcatcher είπε...

Fleur,

Εσένα δε σου αρέσει η βροχή και για αυτό το λες!
Εγώ ευτυχώς δεν πάχυνα :Ρ


Τα λέμε!

Dreamcatcher είπε...

Νίκο,

Ποια εξάντληση; Της Παρασκευής; Μπορεί. Αλλά πίστεψέ με η εξάντληση αυτών των ημερών δε συγκρίνονται με εκείνες τις μέρες. Πιάνο βλέπεις :Ρ

Τις πατάτες από τον κήπο μας τις μαγείρεψες; Άσχετο. :Ρ

Dreamcatcher είπε...

Λευτέρη,

Την ονομασία δεν την αλλάζω γιατί υπάρχει και το: (όχι ακόμη την αγαπώ :Ρ ) που είναι κολακευτικό! Ρε συ δε μου πήγαινε η καρδιά να χαλάσω το γάμο. Ήμουν στις καλές μου. Όταν θα 'χω καμιά τέτοια όρεξη, θα σε πάρω τηλ Β)
Θα ρίξω, έτσι για να μη λες πως είμαι κακιά και σνομπ :Ρ

Νίκος είπε...

Φυσικά και όχι,διότι ως γνωστό οι σχέσεις μου με την κουζίνα και τη μαγειρική είναι κάτι παραπάνω από άθλιες.Τις μαγείρεψαν και τις δοκίμασαν άλλοι και απ' ότι μου είπαν ήταν πολύ καλές.Μπράβο στην περιβαλλοντική μας.