Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.


Μετά από απουσία ενός μήνα όπου πολλά γεγονότα συνέβησαν - έλεγχοι (μην ξεχνάτε πως είμαι μια ταπεινή μαθήτρια), επιτυχίες, αποτυχίες, νεύρα, χαρές και κλάματα - γυρίζουμε με μεγαλύτερη όρεξη και περισσότερη διάθεση.



Την Παρασκευή μια υπέροχη, συγκινητική και καλοδουλεμένη γιορτή παρουσιάστηκε Στο τέλος της στην αίθουσα όπου πραγματοποιήθηκε αυτή η γιορτή, μια μικρή ομάδα ανθρώπων διαφορετικής ηλικίας συναντήθηκαν που μοιράζονταν δύο κοινά στοιχεία: την αγάπη για τη μουσική και τις κοινές αναμνήσεις που είχαν.



Με την κιθάρα και το αρμόνιο συντροφιά, τραγούδησαν, θυμήθηκαν, συγκινήθηκαν, γέλασαν και δέθηκαν για ακόμη μια φορά με τους δεσμούς της φιλίας και της συμπάθειας.



Κάθε φορά που ανακαλώ αυτές τις όμορφες στιγμές εκείνης της μέρας, το μυαλό μου κάνει συνειρμούς και καταλήγει πάντα στη δύναμη της μουσικής.



Δύναμη πανίσχυρη, την οποία κανείς δεν μπορεί να νικήσει ή να καταστρέψει.
Μια δύναμη που ενώνει στοργικά τους ανθρώπους και γαληνεύει την ψυχή τους.



Κάποιοι υπερασπίζονται πως η μουσική είναι απλά ήχοι. Ήχοι οι οποίοι δεν "κουβαλάνε" κάποιο συναίσθημα, ήχοι τους οποίους εμείς ταυτίζουμε με ορισμένα γεγονότα της ζωής μας και έτσι αποκτούν ένα νόημα για εμάς.



Εάν είναι έτσι τότε ναι, είμαι ένοχη. Είμαι ένοχη γιατί δένομαι συναισθηματικά με κομμάτια, γιατί δεν θαυμάζω τη δομή ενός τραγουδιού αλλά το συναίσθημα που μου προκαλεί, την ανατριχίλα που είναι ικανό να μου προκαλέσει.



Θα σταματήσω να μιλώ τώρα όμως καθώς η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη στη μουσική κι όχι στις αμπελοσοφίες μου.




Μερικά από τα κομμάτια που μου έρχονται στο μυαλό αυτήν την στιγμή.

Summer 78 - Yann Tiersen
Romeo and Juliet - Love Theme








Και ειδικά αφιερωμένο στους ανθρώπους που αναφέρθηκα στην αρχή αυτό το κομμάτι. Ξέρετε εσείς.

Γιατί εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.


Καλή σας νύχτα

15 σχόλια:

Izzie είπε...

Dreancatcher,
Τώρα εγώ τι να πω...!Πρώτα απ'όλα νιώθω την ανάγκη να σου πω (αν και το έχεις διαπιστώσει και μόνη σου) ότι την Παρασκευή συγκινήθηκα απίστευτα... περισσότερo απ'το κλίμα και τη σκηνή γενικότερα παρά από αυτό που είμαι σίγουρη ότι υποθέτεις!Ναι είναι γεγονός ότι η μουσική εξημερώνει,δημιουργεί συναισθήματα (ο τρόπος δεν έχει σημασία), φέρνει κοντά τους ανθρώπους...
αχ ειδικά αυτο το τελευταίο...anyway!Aυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι όταν είμαι κοντά σε ανθρώπους που μοιράζονται κάτι κοινό και είναι γεμάτοι καλά αισθήματα τότε το αποτέλεσμα με κάνει να νιώθω περήφανη που ανήκω στο ανθρώπινο είδος!:)Για να μη σε πρήζω άλλο βραδυάτικα τα λέμε και από κοντά.Καληνύχτα!!!:)

Dreamcatcher είπε...

Izzie,

Το ότι είσαι περηφανη που είσαι άνθρωπος είναι κάτι που δεν το λένε συχνα οι άνθρωποι στην εποχή μας.
Επίσης, το ότι η μουσική σου δημιουργεί συναισθήματα είναι επίσης κάτι καλό. Δεν την βλέπεις "στεγνά" όπως μερικοί κάνουν.
Τώρα για την Παρασκευή και τους λόγους της συγκίνησής σου αν και όλοι πιστεύουν πως οι περισσότεροι οφείλονται σε... ορισμένα άτομα, μπορώ να καταλάβω πως το όλο κλήμα σε είχε επηρεάσει.

Ανώνυμος είπε...

Τι όμορφη ανάρτηση!

Dreamcatcher μου πέρασες όλα τα συναισθήματα σου μονομιας!!!

Καθαρά και χωρίς φιοριτούρες!!!

Υ.Γ. Μας άρεσε το τραγουδάκι εε??

Sinner είπε...

Μα ποιο θα ήταν το νοήμα της μουσικής αν δεν σου προκαλούσε κανένα συναίσθημα;
Θυμάσαι,αγαπάς,πονάς μέσα από την μουσική και τα κομμάτια της.
Υπέροχη ανάρτηση :)

Dreamcatcher είπε...

Merlin,

το κομματι πραγματι μας αρεσε και μας εκανε να θαυμασουμε για ακομη μια φορα το δεξι ημισφαιριο του εγκεφαλου του Yann Tiersen.
Γνωριζεις πως οι φιοριτούρες δεν είναι το δυνατό μου σημείο ξωτικό!

Dreamcatcher είπε...

Anlin,

πράγματι σωστή η παρατήρηση σου αλλά πολλοί έχουν διαφορετικές απόψεις βλέπεις. Ούτε εγώ το γνώριζα στο παρελθόν, αλλά το έμαθα... το σαββατοκύριακο που μας πέρασε.

Fleur είπε...

Ωραια αναρτηση Λιζα!
Παντως η μουσικη οντως μας προκαλει πολλα συναισθηματα ειτε αυτα ειναι ωραια ειτε ασχημα ;)

Estella είπε...

Τι διαμαντάκι ειναι αυτο...; :) Πολυ ομορφη αναρτηση γλυκιά μου Liza...Φιλιά πολλά, καλώς σε βρήκα...

Νίκος είπε...

Πράγματι η γιορτή ήταν ωραία και επιτέλους Λίζα έβαλες καινούργια ανάρτηση που ήταν και καλή.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Επ, επ, τι λέτ...συγγνώμη..τραγουδάτε εδώ;;

Ο σοφός παππούλης τώρα μπορεί να θυμηθεί: Τους καλύτερους φίλους τους "έδεσε" μέσα από τους ήχους. Τις καλύτερες στιγμές της ζωής του, τις συνόδευσε με -κοινούς, λέω, ε; - ήχους. Δίπλα, μέσα από ήχους αντιλήφθηκε να γεννιέται αγάπη, πολλή αγάπη μέσα του. Μουσικές αποτελούν ακόμα κοινούς τόπους είτε μνήμης, είτε τωρινής συνεύρεσης.
Ακόμα και το μεσημέρι της Παρασκευής...Ας μην το υποβαθμίζω υποκριτικά σε στιλ εμείς είμαστε μεγάλοι τα έχουμε ξεπεράσει αυτά: Έκλεινε μέσα του και για μένα την ίδια συγκίνηση μ' αυτή που ...πλανιόταν στον περίγυρο.
Ε, τι να λέμε; Επικίνδυνα πράγματα, όταν αρχίζουν τα γερούνδια να θυμούνται.
Άντε, Λίζα, κατάφερες να μας ξεκλειδώσεις με την ανάρτησή σου.
Φιλιά.

Dreamcatcher είπε...

Νικο,

Ελπίζω αυτό το "καλή" να μην επαυθήνεται στην Σταχτοπούτα! Σε ευχαριστώ πολύ όμως!



Κ. Μάνεση,

Βρίσκετε την ηλικία τόσο μεγάλο πρόβλημα; Κι εμείς που νομίζαμε πως είχατε βγει από το μαιευτήριο πριν από είκοσι χρόνια!
Τα συναισθήματα είναι ίδια ανεξαρτήτου ηλικίας. Κι εμείς τα.. μινιόν μέλη της παρέας συγκινηθήκαμε στο έπακρον!

Dreamcatcher είπε...

Estella,

Κι εγω καλως σε βρηκα και σε ευχαριστω για το χρονο που αφιερωσες για να διαβασεις αυτη την αναρτηση.
Μουσικη = τα διαμαντακια που μας προσεφερε απλοχερα η φυση.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Μέσα έπεσες. Πράγματι, πριν από είκοσι χρόνια βγήκα από το μαιευτήριο.

...είχα πάει να δω τον εγγονό μου! :-)

Roza. είπε...

Ax..Η μουσική.. Ειναι σαν δυναμη μαγικη.. :)

κaterinaki είπε...

Γλυκια μου πραγματικα με συγκινησες...πραγματικα καποιοι αν8ρωποι δεν νοιω8ουν αυτα που νοιω8ουμε εμεις για την μουσικη... και αυτο δεν ειναι δικια μας αμαρτια αλλα δικια τους... συνεχισε να νοιω8εις ετσι, και μην αφησεις κανεναν να σου παρει την μουσικη σου... την ΔΙΚΙΑ σου μουσικη... γιατι αυτη ειναι που μας εκφραζει, και αξιζει να υπαρχει...οχι μονο ηχοι, αλλα συναισ8ηματα... μπραβο σου... ;)